10 Ιανουαρίου 2012

Περίεργο αλήθεια...

Νομίζω πως υπάρχει μια λεπτή, διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο ξέρω και στο νοιώθω, και είναι η καρδιά που κάνει την διαφορά. Δεν με ενδιαφέρει να γνωρίσω κανέναν κι ούτε κανείς θέλησα ποτέ να με γνωρίσει. Το μόνο που πάντοτε ήθελα είναι να νοιώσω και να με νοιώσουν. Και είναι περίεργο που αυτή ακριβώς η πραγμάτωση του ''σε νοιώθω'' οδηγεί στην απελπισία κι όχι στην πλήρωση. Γιατί, αν  γνωρίζα και δεν ένοιωθα, η απουσία θα σήμαινε απλώς το τέλος και θα σηματοδοτούσε τη συνέχεια. Τώρα ποιό τέλος, σε αυτό που συνεχίζει να βιώνεται και μέσα στην απουσία;

Περίεργο πώς αλλάζουν οι εποχές, μα κάποια πράγματα μένουν πάντοτε ίδια. Όσο σκληρό κι αν γίνει το περίβλημα, όσες πανοπλίες κι αν ντυθεί, το μέσα παραμένει πάντοτε ευαίσθητο, έκθετο... Άρα, ποιο το νόημα να σκληρύνει κανείς, αν η ουσία του παραμένει εύθραυστο μπουμπούκι; 

Περίεργο στ'αλήθεια πώς μπορεί να σε τσακίσει ένα φεγγάρι... Πώς μπορεί να διαπεράσει τις πανοπλίες... Περίεργο πώς μια αιώνια αισιόδοξη, μπορεί να βρει ξαφνικά στο μονοπάτι της αυτό το σηματάκι, που πάντα της αψηφούσε, αυτό το σηματάκι ''dead end''. Υπάρχει; Περίεργο, δεν ξέρω. Θα μείνω εδώ να δω αν θα βγει απο μέσα κανένα κουνελάκι ή ίσως κανένας νέος χάρτης, μιας κι ο παλιός  έβγαλε εδώ...

Μου μπήκε βέβαια μία σκέψη ''τρελή'', ''καχύποπτη'', μα σε κάθε περίπτωση οφείλει κανείς να εξετάζει τα απρόσκλητα... Μήπως, το πρόβλημα δεν είναι στο χάρτη, μα στην πυξίδα; Περίεργο, μα ακόμη εμπιστεύομαι την πυξίδα αυτή που με οδήγησε σε τούτο το αδιέξοδο. Λέω να την κρατήσω για την συνέχεια του δρόμου. Όταν βρω χάρτη... Αν...

Είναι περίεργο, μα μία φωνή μέσα μου σιγοτραγουδά: ''Σαν βρεις το μονοπάτι σου, τούτο το ''νοιώθω'' να το σβήσεις ποτέ δεν θα μπορείς...δεν θα μπορείς...δεν θα... μπορείς...?''
Περίεργο στ'αλήθεια πώς μπορεί να σε τσακίσει ένα φεγγάρι....

Σ.

6 σχόλια:

  1. Οι χάρτες είναι για επίγειους προορισμούς.Εσύ τι θέλεις?Δες πως καταντούν αυτοί που τους χρησιμοποιούν ,δες πως καταντούν αυτοί που μιλάν για χάρτες.....
    Συμφωνώ μαζί σου..υπάρχει μια λεπτή, διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο ξέρω και στο νοιώθω...μια γραμμή τόσο λεπτή που λίγοι καταφέρνουν να ισορροπήσουν πάνω της και ακόμη πιο λίγοι να την περπατήσουν...να ακροβατήσουν!Μια λεπτή, διαχωριστική γραμμή ...η γραμμή "ΞΕΡΩ ΝΑ ΝΟΙΩΘΩ"
    Και είναι τόσο ωραία από δω :-)
    **

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στον τρόπο που μιλάς και στην ένταση με την οποία ντύνεις τα λόγια σου αναγνωρίζω τον εαυτό μου... κι είναι όμορφο να μην νοιώθει κανείς πως ακροβατεί μόνος του... :-)

    Είναι όντως τόσο ωραία, να ακροβατείς μέσα σε μια θάλασσα συναισθημάτων...αλλα όχι πάντα. Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Δεν αρκεί να νοιώθουμε εμείς τους άλλους. Είναι ανθρώπινο να επιζητούμε και κάποιος άλλος να μας νοιώσει. Και όχι ένας τυχαίος κάποιος, αλλα εκείνος στον οποίο ανοίξαμε την καρδιά μας.

    Στο τέλος της ημέρας, όσα λόγια κ να λέμε, θέλουμε αυτόν τον ένα, ξεχωριστό άνθρωπο, που μπορεί να μας νοιώσει δίπλα μας. Όλα τα υπόλοιπα λόγια νομίζω είναι περιττά.
    Καλή σου νύχτα **

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ κοπέλα μου γλυκιά,ήμουν κάποτε στη θέση σου......σε αυτό το σημείο της γραμμής που τώρα πατάς,ήμουν και γω πριν.Και πριν από μένα ήταν κ άλλοι. Το είπαμε ...δεν είμαστε μόνοι!

    Είχα μείνει θυμάμαι για αρκετό καιρό εκεί ,να "μπαλαντζάρω" πάνω απ το ίδιο σημείο.Να προσπαθώ να τραβήξω "όχι έναν τυχαίο κάποιο" πάνω στη γραμμή.Μέχρι που άρχισα να χάνω την ισορροπία μου επικίνδυνα πολύ.Γνωρίζοντας καλά πως η κατεύθυνση εδώ πάνω είναι μία, πήρα τη μεγάλη απόφαση να συνεχίσω...και απελευθέρωσα τα χέρια μου. Χωρίς τύψεις ,γιατί ήξερα πως πίσω μου ακολουθούν και άλλοι (δεν είμαστε μόνοι!) ,οπότε κάποιος άλλος ακροβάτης ίσως λιγότερο ανυπόμονος και λιγότερο βιαστικός καταφέρει να τον ανεβάσει και αυτόν πάνω.

    Συνεχίζοντας να ακροβατώ λοιπόν κατάλαβα……πως τα λόγια ναι,είναι περιττά. Γιατί τα λόγια,οι λέξεις είναι απλά μια προσπάθεια και τίποτ άλλο. Προσπάθεια να επικοινωνήσουμε , προσπάθεια να εκφραστούμε, προσπάθεια …
    Και η προσπάθεια σε κάποιες περιπτώσεις είναι περιττή…. Και αυτό είναι που τις κάνει ξεχωριστές !!! Και μόνο αυτό ;-)

    Με εκτίμηση ,**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Περίπλοκες αυτές οι ακροβασίες ε?
    Ο καθένας δεν έχει άλλη επιλογή απο το να πράττει , αυτό που νοιώθει, ακόμη κι αν οι άλλοι θεωρούν οτι ακροβατεί επικίνδυνα. Κι αν δεν ακούσουμε την καρδιά μας, τί άλλη επιλογή μας μένει;;;
    Στο τέλος της μέρας, αν το μόνο που θέλουμε είναι δύο συγκεκριμένα μάτια, δεν μπορεί τίποτα άλλο να μας παρηγορήσει παρά μονάχα αυτά τα μάτια.

    Υ.Γ. Με εκτίμηση;; Εκτίμηση σε τί ακριβώς;; Μία ονειροπόλα ακροβάτης δεν χαίρει και ιδιαίτερης εκτίμησης.. :-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το οτι κάποιοι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν διαμάντια μες στις λάσπες, δε σημαίνει πως δεν μπορώ και γω.
    Και ας μη σε έχω γνωρίσει,άμεσα ακόμα.
    **

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν υπάρχει κανένα διαμάντι εδώ... είμαστε όλοι συναθλητές στον στίβο της ζωής.
    Κι ό,τι καλό υπάρχει σε εμένα, σε εσένα, στον κάθε άνθρωπο, δώρο του Θεού είναι...! Σε ευχαριστώ όμως που με ντύνεις με τόση καλοσύνη...!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε σχόλιο είναι καλοδεχούμενο, μόνο θα παρακαλούσα, να υπογράφετε με ένα μικρό όνομα, ως πρόσωπα. Νοιώθω λίγο άβολα να απαντώ στον ''Ανώνυμο''... ;-)