26 Ιανουαρίου 2012

Οι άνθρωποί μου...

Οι άνθρωποί μου, είναι της ψυχής μου οι δροσοσταλίδες. Άλλοι με βοήθησαν να βγάλω φτερά και να πετάξω, άλλοι μου έκοψαν αυτά τα φτερά και με άφησαν να πέσω απότομα στη γης.. Άλλοι φύσηξαν ούριους ανέμους στα πανιά μου κι άλλοι ρούφηξαν στα σπλάχνα τους τους αγέρηδες και μ'αφήσαν να επιπλέω πάνω στο κύμα της θαλάσσης μετέωρη. Μα όλοι τους, το διάβα μου ανοίξαν, να περπατήσω πάνω στα χνάρια του κρυμμένου μου εαυτού, να τον ψάξω, τα σημάδια του ν'ακολουθήσω.

Όλους τους ανθρώπους μου τους αγαπώ, γιατί ήταν περιστέρια, αγγελιοφόροι του Θεού,  μηνύματα κουβαλούσαν στη φτέρνα τους δεμένα, να μου θυμήσουν, να με αφυπνίσουν, τις χαραυγές, τα δειλινά, να προϋπαντήσουν. Άλλοι τους φύγαν μακριά, μακριά τους ξέβρασε το κύμα, κι άλλοι απόμειναν εδώ, βράχοι ολόρθοι, γενναίοι, δυνατοί, να φωτίζουν, φάροι ακοίμητοι, της ψυχής μου τα πελάγη.  Κανείς τους δεν περισσεύει στη ζωή μου, κανένα τους δεν θ' άλλαζα, ούτε κι εκείνους που πόνεσαν την ψυχή μου, ούτε κι εκείνους που τους γοήτευσε η φυγή...

Οι άνθρωποί μου στέκουν όλοι τους ολόρθοι στης ψυχής το μανουάλι. Το φως τους πάντοτε κρατώ άσβεστο, τους αγκαλιάζω, τους πονάω, τους μετρώ στου ωκεανού μου τις πολύτιμες ακτές, πάντοτε απο τη καρδιά περνούν και τους κερνώ ένα καρδιοχτύπι γιομάτο αγάπη και στάλες έγνοιας άσβεστης. Οι άνθρωποί μου... Γεμίζει η καρδιά μου μια γλύκα απέραντη στη θύμηση... Κι όσους είναι στης ζωής το μονοπάτι μου, συνοδοιπόροι πιστοί, όσους ποτέ δεν άφησαν το χέρι μετέωρο, τους ευγνωμονώ, κι αξιώνω απο τον Θεό να μου δώσει την δύναμη την αγάπη τους την άσβεστη ν'ανταποδώσω. Κι όσους πλήγωσαν την ψυχή μου, όσους με γέμισαν θλιβερές αναμνήσεις, όσους με εγκατέλειψαν, όταν ήμουν πεσμένη, ξέρω μέσα μου, πως είναι κι εκείνοι διαμάντια πολύτιμα στης ψυχής το περιδέραιο κι ανθρώπους μου πάντοτε τους καλώ.

Οι δικοί μου άνθρωποι, άσβεστα αστέρια...!

Σ.

9 σχόλια:

  1. Μπορείς να μου μιλάς στον ενικό.
    Στα 25 μου, δεν έχω συνηθίσει να χρησιμοποιούν πληθυντικό, παρά μόνο οι μαθητές μου! :-)
    Να έχεις μια πανέμορφη μέρα Εμμέλεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα!!! Αυτο το κειμενο ποιος το εγραψε????

      Διαγραφή
    2. Σε αυτόν τον χώρο, γράφω εγώ eleni alex. Καλή σου νύχτα!

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα! Μπηκα σημερα στο blog σου, και συνειδητοποιησα πως εχω δυο χρονια που διαβασα το παραπανω κειμενο... Ηθελα να ξερεις πως το κειμενο αυτο το εχω στειλει σε αγαπημενους μου ανθρωπους, γιατι, αν μπορουσα, θα ηθελα να το εγραφα εγω! Η ψυχη σου ειναι τοσο βαθια, που καποιος που σε διαβαζει μπορει να βουτηξει ολοκληρος, μαζι με τους πονους του, μαζι με τις χαρες του, μαζι με τα βασανα και τα ανεκπληρωτα ακομη μεσα του, κι οταν βγει απεναντι, να ειναι περισσοτερο γαληνεμενος, να ειναι η καρδουλα του πιο μαλακη, πιο ανοιχτη, πιο κοντα στην αυθεντικη της μορφη... Να σε εχει ο Θεος καλα! :)

    Eλενη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα λόγια σου με συγκίνησαν...
      Χαίρομαι τόσο πολύ, αν σε άγγιξαν οι σκέψεις μου, και ακόμη περισσότερο αν μου λες οτι σε γαλήνεψαν... :-)
      Σίγουρα όμως οι σκέψεις αυτες δεν είναι μόνο δικές μου, όλοι οι άνθρωποι τις μοιραζόμαστε και τις αισθανόμαστε σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε κάποια στιγμή της ζωής μας..
      Και είναι πολύτιμο το μοίρασμα αυτό μεταξύ μας..
      Σε ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου για την αγάπη που μου έδειξες με τα λόγια σου και σου εύχομαι ολόψυχα καλή Ανάσταση!!

      Διαγραφή
  3. Το κείμενο άγγιξε τα τρίσβαθα της ψυχής μου, μαχαιριά και συνάμα γλυκό φιλί.....να'στε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ζητώ συγνώμη, την παραπάνω ανάρτηση την έκανα εγώ αλλά μάλλον μπέρδεψα την διαδικασία και εμφανίζομαι ως "ανώνυμος"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θοδωρή, σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου και για το χρόνο που αφιέρωσες να διαβάσεις αυτή την ανάρτηση.. Να είσαι πάντοτε καλά!

      Διαγραφή

Κάθε σχόλιο είναι καλοδεχούμενο, μόνο θα παρακαλούσα, να υπογράφετε με ένα μικρό όνομα, ως πρόσωπα. Νοιώθω λίγο άβολα να απαντώ στον ''Ανώνυμο''... ;-)