21 Αυγούστου 2011

Εσύ μπορείς...

Θέλω να ξέρεις πόσο σημαντικός είσαι για μένα, πόσο μπορείς να γίνεις ο δημιουργός του πλάσματος που κρύβεται μέσα μου, αν πραγματικά το θελήσεις. Μόνο εσύ μπορείς να γκρεμίσεις τον τοίχο που πίσω του στέκω τρέμοντας. Μόνο εσύ μπορείς να δεις πίσω απο τη μάσκα μου. Μόνο εσύ μπορείς να μ'απελευθερώσεις απο το σκοτεινό κόσμο του πανικού , της αβεβαιότητας και της μοναξιάς μου. Γι'αυτο, μη με προσπερνάς. Ξέρω πως δεν θα είναι εύκολο για σένα. Όσο πιο πολύ με πλησιάζεις, τόσο πιο άγρια θα σου επιτεθώ. Βλέπεις, πολεμάω αυτό ακριβώς που χρειάζομαι περισσότερο.
Έχω ακούσει πως η αγάπη είναι πιο δυνατή απο τα τείχη και σ'αυτό στηρίζονται όλες μου οι ελπίδες. Γι'αυτό άρχισε να χτυπάς τον τοίχο με τα σταθερά σου χέρια, γιατί το παιδί που κρύβεται μέσα μου είναι πολύ ευαίσθητο και δεν μπορεί να μεγαλώσει πίσω απο τοίχους. Μην τα παρατάς! Σε έχω ανάγκη...!

Κάπως έτσι ο άνθρωπος του σήμερα κλείνεται πίσω απο τείχη που έχει φτιάξει, λόγω της αδυναμίας του να εμπιστευτεί τον συνάνθρωπο, να τον αγγίξει, να τον αγαπήσει..αλλα όλοι έχουμε ανάγκη απο αγάπη..και αν κάποιος απο εμάς αισθάνεται λιγάκι πιο δυνατός, λιγάκι πιο τρελός ώστε να εμπιστεύεται τον συνάνθρωπο και να μπορεί να αγαπήσει, ας προσπαθήσει να γκρεμίσει αυτά τα τείχη για εκείνους που αγαπά και να ακούσει αυτές τις φωνές..Γιατί δεν υπάρχει μόνο ''Εγώ'' και ''Εσύ''..ο σκοπός μας και ο αγώνας μας πρέπει να συμπεριλαμβάνει και το ''Εμείς''!!!  :-)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κάθε σχόλιο είναι καλοδεχούμενο, μόνο θα παρακαλούσα, να υπογράφετε με ένα μικρό όνομα, ως πρόσωπα. Νοιώθω λίγο άβολα να απαντώ στον ''Ανώνυμο''... ;-)