Ξυπνά το σώμα κάθε πρωί,
κι ετοιμάζει πρωινό στο άυλον περιεχόμενόν της.
Μια φωνή βουίζει επίμονα στ'αυτιά μου,
πως η οδός της αληθείας
είναι σκοινί τεντωμένο,
σαν το σκοινί που φορτώνεται
τις μπουγάδες των νοικοκυράδων,
κρεμασμένο ανάμεσα σε ταράτσες,
ξεχαρβαλωμένες από το χαλάζι,
που βρέχει στους αιώνες σιγουριές και σοφίες.
Θέλει προπόνηση να μάθω να πέφτω,
αντί να κρατώ επίμονα ισορροπία.
Να μάθω να σκοντάφτω πάνω σε μανταλάκια ,
που κρατούν πάνω στο σκοινί
επίμονα στεριωμένα,
τα φορεμένα ρούχα των κυράδων.
Κι αν μάθω να πέφτω,
θα'ναι τούτο το τέρμα του σκοινιού θαρρώ.
Ίσως,
ό,τι είναι άυλο,
δε τσακίζεται στις πτώσεις.
Σ.
Πολύ όμορφη η παρομοίωση. Και το δίδαγμα στο τέλος είναι πραγματικό απόσταγμα. Απόσταγμα καρδιάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Σταυρούλα :)
Καλημέρα Σεβάχ! :-)
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο, παρομοιάζοντας τη ζωή με το τεντωμένο σκοινί της μπουγάδας..μα μένω "Ίσως,ό,τι είναι άυλο,δε τσακίζεται στις πτώσεις."!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Αρμονία..
ΔιαγραφήΔεν ξέρω αν όντως είναι έτσι, αλλά το πιστεύω.. :-)
Αυτό νομίζω αρκεί..
Αγαπητή Σ., σαν σχόλιο στην καρδιακή σου εξομολόγηση, δεν μπορώ παρά να παραθέσω την παρακλητική εξομολόγηση του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης : "...Η ψυχή μου ευρίσκεται εν τω Θεώ όπως ο ιχθύς εις το ύδωρ και το πτηνόν εις τον αέρα, περικυκλωμένη από Αυτόν από παντού' ζή εν Αυτώ, κινείται εν Αυτώ, αναπαύεται εν Αυτώ και ευρίσκει τη ελευθερίαν της εν τω Θεώ"...καλό βράδυ,Yasemin
ΑπάντησηΔιαγραφήYasemin,
Διαγραφήείναι τόσο όμορφη αυτή η εικόνα που περιγράφει ο Άγ.Ιωάννης...!
Με συγκίνησε αυτό σου το σχόλιο...
Σε ευχαριστώ!!