Άλμα πίστης

Θα σου το ξαναπω: η ζωή θέλει άλματα πίστης.. Θέλει να πιστεύεις στα θαύματα. Πώς αλλιώς θα πετύχεις το ''ακατόρθωτο'' για τα ανθρώπινα μέτρα, αν πάντοτε συμβιβάζεσαι στις δυνάμεις σου τις πεπερασμένες; Πάψε πια να περιορίζεις και να περιορίζεσαι, να αυτο-περιορίζεσαι στο λίγο, και τόλμα το ταξίδι το ''επικίνδυνο'', κι ας σε πουν τρελό, ας σε πουν ονειροπόλο..! Βγες στον κόσμο και πες: Είμαι ένας τρελός ονειροπόλος...!Και χαμογέλα...! Και ξεκίνα...! Θα βρεις κι άλλους πολλούς στον δρόμο σου, μη θαρρείς πως είσαι ο μόνος που κυνηγάς το ''άπιαστο''...!

Θέλω να σε δω να κάνεις αυτό το άλμα, θέλω να σε δω να λύνεσαι απο τα δεσμά σου, να γίνεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, να γίνεσαι ''παράλογος'', να γελάς με όλη σου τη δύναμη σαν χαίρεσαι, να κλαις με λυγμούς σαν μικρό παιδί όταν πονάς, να αγκαλιάζεις με όλη σου τη θέρμη, να αγαπάς χωρίς όρια και όρους σαν μικρό παιδί, να ελπίζεις ακόμη κι αν όλα γύρω σου καταρρέουν..

Να νευριάζεις και ύστερα να το μετανοιώνεις, να σκοντάφτεις και να σηκώνεσαι ξανά και ξανά, να βιώνεις όλα τα συναισθήματα που έρχονται απο μέσα σου μέχρι το μεδούλι.

Θέλω να σε δω να ζεις, όπως σου αξίζει να ζεις, όχι σαν πλάσμα που σέρνει τα βήματά του στη ζωή, μα σαν πλάσμα που προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά του να πετάξει ψηλά..κι ας πέσεις άπειρες μύριες φορές..Αυτό είναι το θάρρος σου, αυτό είναι το θράσος σου! Θέλεις να πετάξεις κόντρα στον καιρό, και θα το πετύχεις! Θα κάνεις αυτό το άλμα πίστης και θα τα καταφέρεις! Μη φοβάσαι! Μη σκέφτεσαι το πέσιμο μετά! Θα χτυπήσεις; Θα πληγωθείς; Κι αν σπάσεις τα μούτρα σου, τί έγινε; Αφου το ξέρω, είσαι δυνατός, σου έχω εμπιστοσύνη, την έχω δει αυτη τη λάμψη μέσα σου..Θα σηκωθείς ξανά..Θα τινάξεις τα χώματα και τις σκόνες απο πάνω σου, θα φροντίσεις τις πληγές σου και θα συνεχίσεις πιο σίγουρος, έχοντας πλήρη αίσθηση γιατί προσπαθείς και πού θέλεις να φτάσεις.

Είναι το ιδανικό, είναι ανεκτίμητο να μπορείς να συναγωνίζεσαι, να συμπορεύεσαι με τα αγαπημένα σου πρόσωπα να είναι όλα τους στο πλαι σου. Ιδανικό, αλλα κάποιες φορές ανέφικτο. Έτσι κι αλλιώς ο αγώνας είναι δικός σου, είτε με την παρουσία τους δίπλα σου , είτε χωρίς αυτή. Κι αν η παρουσία τους κοντά σου ανακόπτει την πορεία σου; Κι αν η δική σου παρουσία ανακόπτει την δική τους πορεία; Το σημαντικό είναι να έχεις δίπλα σου τα αγαπημένα εκείνα πρόσωπα που μπορούν να συμπορευτούν στον αγώνα σου, παρα τις όποιες αντιξοότητες. Κι αν πράγματι είναι αγαπημένα πρόσωπα θα το κάνουν. Θα επωμιστούν τις δυσκολίες, θα αντιληφθούν την ευθύνη αυτής της απόφασης και θα βαδίσουν μαζί σου, στον κοινό αγώνα. Διαφορετικά, αν στα δύσκολα της πορείας εγκαταλείψουν, τότε άσε το χέρι αυτό να γλιστρήσει απ'το δικό σου, γιατί ίσως μόνο εσύ το κρατούσες, και συνέχισε με θάρρος..Με θάρρος και θράσος!  

Σ.