29 Ιουνίου 2012

Το πιο πολύτιμο μάθημα...

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του ''αδύναμο'' σημείο, την  αχίλλειο πτέρνα του, εκείνη που αρκεί για να διαλύσει το οικοδόμημα της γαλήνης του. Ο μεγαλύτερος φόβος, ήταν πάντα η απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου από τη ζωή μου. Ο Θεός όμως, με όλη Του τη αγάπη, με έβαλε στον στίβο αυτού του αγωνίσματος,  για να μου δώσει το πολύτιμο μάθημά Του. Όπως ακριβώς ένας τεχνίτης ρίχνει το υλικό του στη φωτιά, το λιώνει, το χτυπά, σμιλεύει τις άκρες του, τη τραχειά του επιφάνεια, μέχρι να πάρει τη μορφή που του πρέπει.

Και με δίδαξε το πιο πολύτιμο μάθημα: ότι ο μόνος που πραγματικά βρίσκεται αέναα, ακατάληπτα, ολοκληρωτικά κοντά μας στο πέρασμα της ζωής είναι Εκείνος. Ότι κάθε άνθρωπος, κάθε άλλη αγάπη, κάθε αγαπημένο πρόσωπο, μπορεί να έρθει και να φύγει, μπορεί να μας πληγώσει, μπορεί να χαθεί στην πορεία της ζωής, μπορεί το καλό του, να υπαγορεύει μία πορεία μακρινή από τη δική μας πορεία.

Έμαθα πως ο σκοπός της αγάπης μας για τους άλλους δεν είναι να τους έχουμε κοντά μας, αλλά να τους βοηθάμε να ανοίξουν τα φτερά της ψυχής τους και να πετάξουν ψηλά. Έμαθα πως δεν μπορούμε να προστατέψουμε αυτούς που αγαπάμε από όλη τη κακία του κόσμου και από όλες τις θλίψεις της ζωής, και πως η πιο αγνή, ανόθευτη, ανιδιοτελής αγάπη, που μπορούμε να τους προσφέρουμε, είναι η προσευχή μας. Έμαθα ακόμη, πως κάποιες φορές, χρειάζεται να αφήνουμε απαλά να κυλήσει κάποιος μακριά από τη ζωή μας. Πως, όταν κάποιος συνεχίζει διαρκώς να μας πληγώνει, καλό είναι να τον αποδεσμεύουμε και να μάθουμε να τον αγαπούμε με αγάπη μακρινή και διακριτική. Κι ότι το πιο εύκολο είναι να ντύσουμε αυτόν που μας πληγώνει με κακία, αλλά το πιο μεγαλειώδες είναι να συνεχίσουμε να τον αγαπάμε, πιο ελεύθερα και ανεπιτήδευτα, κοιτώντας με τα μάτια της Αγάπης την ομορφιά που έχει μέσα του.


Και έρχεται η μέρα, που το πολύτιμο αυτό μάθημα του Θεού, έρχεται και κατασταλάζει μέσα σου, και γίνεται βίωμα, γίνεται ποτάμι καθαρό, που τρέχει αδιάλειπτα και δροσίζει την ψυχή σου, και ο Θεός σου χαμογελά και σου ψιθυρίζει, ότι μάταια απελπίζεσαι, γιατί, κι όταν πονούσες, ήταν μαζί σου, κι όταν ένοιωθες μοναξιά, Εκείνος σου κρατούσε το χέρι σφικτά, κι όταν ριχνόσουν στο καμίνι του πόνου, Εκείνος μάζευε με φροντίδα τα κομμάτια σου. Ό,τι χρειάζεσαι, μπορείς να το αποκτήσεις. Ό,τι πραγματικά χρειάζεσαι, πέρα από επίπλαστες ανάγκες και εγωιστικές επιθυμίες, ΜΠΟΡΕΙΣ να το έχεις στη ζωή σου και αρκεί για να σε κάνει ευτυχισμένο. Η Αγάπη, άλλωστε, είναι πάντα κοντά σου. Το μόνο που σε εμποδίζει να τη ζήσεις, είναι τα μάτια, που κρατάς πεισματικά κλειστά. Μην το ξεχνάς καλέ μου φίλε... Να το θυμάσαι...
                                                                         
                                                                          Σ.

11 σχόλια:

  1. Εγω ενα εχω να πω: καλως ηρθες πισω μικρη!

    :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ γλυκέ μου Αλχημιστή!!
    Τα χαιρετίσματά μου εις τας Γαλλίας που σεργιανίζεις.. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γλυκιά απαντοχή η Αγάπη Του...
    Όταν Τον αφήσουμε και μπει στην ψυχή μας, τότε όλα γίνονται ελπίδα και παρηγοριά.

    Καλωσόρισες και πάλι Σταυρούλα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τότε όλα γίνονται ελπίδα και παρηγοριά... :-)
      Καλή σου μέρα Γιώργο!!!

      Διαγραφή
  4. Τα κριαράκια αλλη μια ταυτίστηκαν...
    Επέστρεψαν μαζί την ίδια μέρα... :)
    Toν εχω πάντα μέσα μου γι'αυτό και στα δύσκολα χαμογελώ... :)
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι πρέπει Λιακάδα μου! Στα δύσκολα της ζωής, εμείς να δείχνουμε το χαμόγελό μας! Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη ''εκδίκηση'' απο αυτή? ;-)

      Διαγραφή
  5. poli oreo blog!!!! an thelete anoixte mia selida sto fb giati peon i pio poli enimerosi apo ekei erxete

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για το καλοπροαίρετο σχόλιο σου..! :-)
      Εαν κάποια στιγμή επιστρέψω με μεγαλύτερη συχνότητα στις αναρτήσεις μου ίσως να γίνει το βήμα που αναφέρεις..
      Καλές γιορτές με αγάπη και όμορφα συναισθήματα..! :-)

      Διαγραφή
  6. Καταπληκτική ανάρτηση - μάθημα ζωής!

    Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν συναντώ ανθρώπους,έστω και διαδικτυακά,οι οποίοι σκέφτονται,νιώθουν και πράττουν με ευγένεια ψυχής...

    Θα ήθελα την άδεια σας για αναδημοσίευση του άρθρου στο ιστολόγιο μας. http://anti-aisthitika.blogspot.gr/
    Σας ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου εδώ και τον χρόνο που αφιέρωσες να διαβάσεις τη σκέψη μου..
      Με χαρά μου να φιλοξενήσεις το γραπτό μου στον χώρο σου..!
      Καλή εβδομάδα!!

      Διαγραφή
  7. παρακαλώ όπως μου αποστελλετε τις αναρτήσεις σας. Ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε σχόλιο είναι καλοδεχούμενο, μόνο θα παρακαλούσα, να υπογράφετε με ένα μικρό όνομα, ως πρόσωπα. Νοιώθω λίγο άβολα να απαντώ στον ''Ανώνυμο''... ;-)