Τροχιές ονείρου

Στου ύπνου τη ράχη,

περνώ στεριές και θάλασσες..

Ένα γλαροπούλι

ξύνει με το ράμφος του

το  τζάμι της ονειρένιας μου βουτιάς..

Στο πόδι του δεμένος

ο αναστεναγμός:

''Αχ, να προσέχεις...''

Δυό μάτια παιδικά πεταρίζουν,

στην άκρη των δαχτύλων  μου.

Kουρνιάζουν εκεί,

για έναν αιώνα ''μου'λειψες'',

κι υστερα βγάζουν φτερά,

και φεύγουν ασθμαίνοντας

''Αχ, να προσέχεις...''

Το όνειρο ετράπη

εις άτακτον φυγήν,

αφήνοντας πίσω

το ξεχασμένο γοβάκι του,

κι έναν λυγμό

καρφιτσωμένο στο δάχτυλό μου:

Αχ, να προσέχεις, αχ να προσέχεις...

Σ.