6 Αυγούστου 2012

Ανυπαρξίες

Πιστεύω ακράδαντα πως δεν υπάρχεις.
'Οσο ακράδαντα πιστεύω και στην δική μου ανυπαρξία.
Υπήρξαμε μονάχα στην ψυχή ενός παιδιού σακάτικου,
που απόμεινε ανάπηρα παιδί.
Ήμαστε οι κράχτες που αλάλαζαν τις νύχτες:
''Όνειρα γλυκαααααά''...!
Σσσσστ.. Αλίμονό μας αν ξυπνήσουνε τα όντως όντα..
Σ.

2 σχόλια:

  1. ...οι ανύπαρκτοι κράχτες...σκελετοί που αιωρούνται στα σκαλιά της ανύπαρκτης στοργής..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και υπάρχει μόνο μία λεπτή γραμμή απο την ύπαρξη στην ανυπαρξία.. Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή

Κάθε σχόλιο είναι καλοδεχούμενο, μόνο θα παρακαλούσα, να υπογράφετε με ένα μικρό όνομα, ως πρόσωπα. Νοιώθω λίγο άβολα να απαντώ στον ''Ανώνυμο''... ;-)