3 Νοεμβρίου 2011

Ακούς;

Όπου και να'σαι, κουράστηκα, ακούς;
Μέσα στις παρέες σου, τις ώρες σου τις φτηνές, κουράστηκα, ακούς;
Να με κρατήσεις για λίγο, να με κοιτάξεις, ακούς;
Κουράστηκα να μην κουράζομαι, να κατανοώ, να υπομένω...
Θέλω να μείνω ακίνητη,χαμένη, κοιμισμένη μέσα στα χέρια σου, ακούς;
Να σκέφτομαι τις κακίες σου και τις κακίες μου κουράστηκα, ακούς;
Τις βουβές μας μέσα από τα σύρματα στιγμές τις κουράστηκα, ακούς;
Να μην είσαι εδώ, και εμένα να μην με νοιάζει,
να είσαι απών στα νέα μου ξεκινήματα, στις νέες μου συγκινήσεις,
να τις μοιράζομαι με άχαρους και άχρωμους, κουράστηκα ακούς;
Να αισθάνομαι ό,τι αισθάνεσαι κι ας έχω χτίσει γύρω μου πέτρινα τείχη, κουράστηκα, ακούς;
Να μην είσαι, κι ας είσαι... κι αφού είσαι, η θέση σου ποτέ να μην μένει κενή..
Αύριο θα μετανοιώσω..Μα σήμερα...Σήμερα κουράστηκα...
Με ακούς;;;

Σ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κάθε σχόλιο είναι καλοδεχούμενο, μόνο θα παρακαλούσα, να υπογράφετε με ένα μικρό όνομα, ως πρόσωπα. Νοιώθω λίγο άβολα να απαντώ στον ''Ανώνυμο''... ;-)