Δεν γράφω γιατί θέλω καθείς να διαβάσει την σκέψη μου,
την τόσο ατελή και διαμελισμένη σε πεθυμιές και νοσταλγίες,
αγωνίες, μοιράσματα, ερωτήματα κι αναπόφευκτες απαντήσεις...
Δεν θέλω να δεις ως τα αβαθή βάθη της ψυχής μου,
με ενοχλείς, με ενοχλείς...
Και πάλι, λέω, κάποιος θα'θελα να με επισκεπτεί εκεί μέσα,
να δει τα χρώματα, να ακούσει τους ήχους, να αισθανθεί τις αφές...
Μεγάλο το δίλημμα, το ρίσκο μεγάλο...
Μα, απόψε το'νοιωσα, πως δεν γράφω για άλλο τίποτε,
παρά μονάχα για να βγάλω απο δω μέσα τ'απομεινάρια,
για ν'ακουμπήσω στιγμούλες το βάρος, να μπορέσω το επίλοιπο της μέρας μου να ζω...
Γραφώ εδώ, για να ζω εκεί έξω...
Υπάρχουν μέρες που η καρδιά μου φουσκώνει απο ευτυχία,
αλαφρωμένη για λίγο απο το βάρος όλων αυτών που γεμίζουν το εδώ μέσα.
Και θα'ρθει κάποια αυγή που θα'ρθεις εδώ και θα ζητήσεις μερτικό...
Συγνώμη, καλό μου αστέρι, μα είναι αυτά, πνευματικά δικαιώματα Αγάπης...
Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάθε σχόλιο είναι καλοδεχούμενο, μόνο θα παρακαλούσα, να υπογράφετε με ένα μικρό όνομα, ως πρόσωπα. Νοιώθω λίγο άβολα να απαντώ στον ''Ανώνυμο''... ;-)