Περπατούσα στο βουνό, και παρακολουθούσα τα σπουργίτια, που κούρνιαζαν στην αγκαλιά των δέντρων... Πόση ομορφιά, Θεέ μου, πόση γαλήνη, πόση σοφία χυμένη στην αγκαλιά του Ανθρώπου... Κι ένοιωσα μιαν ευθύνη. Την ευθύνη του ανθρώπου απέναντι σε τούτη την ομορφιά. Τα χειμωνοπούλια να πετούν ανάμεσα στα δέντρα, να ταράσσουν τις φυλλωσιές, να χτίζουνε ψαλμούς, να γεμίζουνε τον γκρίζο ουρανό με μαύρα στίγματα, κι ως απλώνονται, τόσο να κουρνιάζουν μέσα μου οι σκέψεις...
Ξέρεις τι λέω; Λέω πως χάσαμε την ευτυχία τούτη που'χουνε τα χειμωνοπούλια, να πεταρίζουν όλα μαζί σαν μια ψυχή, κομματιασμένη, κι όμως αδιαίρετη, στ'ουρανού την απεραντοσύνη. Πώς γίναμε έτσι ξένοι, αδερφέ μου; Πώς χάσαμε το βλέμμα του ανθρώπου δίπλα μας, απέναντί μας, μέσα μας...; Θα πεις, πως έτσι είναι η ζωή, χάνονται οι άνθρωποι, άλλοι χάνονται κι άλλοι ανταμώνουν, και πώς να πάψεις τούτη τη ξέφρενη κούρσα της βιωτής;
Ανασυντάσσω την σκέψη μου και σκέφτομαι τούτο: πως, αν την ρώτα τούτη να σταματήσει δεν μπορεί ο άνθρωπος, μπορεί ωστόσο τη σφραγίδα του να βάλει σε κάθε καρδιά, σε κάθε αδερφό του, που κινά για άλλον δρόμο.. Κοίτα τον άνθρωπο που αποχωρίζεσαι στα μάτια, στόχευσε κατάστηθα με της ψυχής σου τα λόγια, και μίλα του για την αγάπη που φορτίζει το πρόσωπό του μέσα στην καρδιά σου. Κάνε στην άκρη τους εγωισμούς και την πίκρα, και μίλα του με λόγια ψυχής.
Μην τον αφήνεις να απορεί, να αμφιβάλλει αν ποτές υπήρξε κάτοικος της καρδιάς σου. Αποχαιρέτα με αγάπη, αποχαιρέτα με θάρρος, γλυκέ μου άνθρωπε, και μην εγκαταλείπεις άχαρα το κοινό κάδρο της πορείας σου μαζί του, αφήνοντας πίσω σου ερημιά, σκληρότητα, ερωτηματικά... Κάθε άνθρωπος αξίζει τούτη τη γαλήνη. Κι αν ακόμη πέρασε καιρός, μη διστάσεις ... Γιατί η ζωή είναι τόσο μικρή και ποτέ κανείς δεν ξέρει αν αύριο θα μπορέσει να πει, όσα ποτέ δεν είπε...
Κατάματα και καθαρά...
Σ.
άφησες το χνάρι σου στη σελίδα μου και πέρασα να σε γνωρίσω
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι θα περάσω πάλι και πάλι
γιατί μοιάζει οικεία και ελκυστική η ατμόσφαιρα...
να είσαι καλά
καλώς ήρθες γλυκιά ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ!!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που βρήκα μια κοπέλα εδώ μέσα,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα πιστεύει στο Θεό,
να βλέπει με μάτια καθαρά,
με αγνή καρδιά
και να μην παρασύρεται
από τον χείμαρρο των καιρών...
δύσκολο στην εποχή ετούτη, αυτό!
...
Δεν νομίζω όμως ότι χάσαμε αυτές τις αξίες, που όμορφα περιγράφεις...
απλώς λιγοστέψαμε αυτοί που πιστεύουμε.
μα και πάλι για να αφήσει να συμβεί αυτό, ο Θεός, θα έχει τον σκοπό του.
...
Την καλησπέρα μου!
Δε μπορώ παρά να σε ευχαριστήσω για την καλοσύνη σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πίστη στο Θεό και στην αγάπη Του να συντροφεύει πάντα τη ζωή σου ΞΥΛΙΝΕ ΙΠΠΟΤΗ!
:-)
Καλή μου, καμαρώνω την όμορφη θέα της ψυχούλας σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς είναι πάντα καθαρή και γαλήνια, για να βρίσκουν τόπο να κουρνιάσουν, τα ευτυχισμένα χειμωνοπούλια σου!
ή αλλιώς... οι ταλαιπωρημένες ψυχές των αδελφών μας!
Μείνε, στην απεραντοσύνη της αγάπης Του!
Ευλογημένη συνέχεια, σε ό,τι κάνεις!
η φίλη σου
Γλυκιά η αναμονή των σχολίων σου, που είναι πάντοτε τόσο πλήρη αγάπης...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ και σου στέλνω το θερμότερο χαμόγελο μέσα απο την καρδιά μου, γλυκιά μου!!! :-)