Στις χαραυγές της Λησμονιάς...

Θα δέσω τα ακροδάχτυλά μου στα φτερά  των πουλιών, 

στο άφατο να με αποδιώξουν,
σαν αποθυμήσω τις άκρες των βλεφάρων σου να ψηλαφίσω...

Στις ρίζες των βουνών θα βυθίσω τα πόδια μου , 

να μην κουνά απο δω η καρδιά ,
σαν θέλει στο στέρνο σου τους χτύπους να μερέψει...

Θα πλέξω τα μαλλιά μου γύρω απ'του ανέμου τις τροχιές, 

να στροβιλίζομαι στις τέσσερις άκριες του κόσμου ολάκερου,  

μη γενούν σκοινί, και κατεβώ στον γκρεμό της αγκαλιάς ετούτης. 

Πόση αγάπη κραυγάζει στις χαραυγές της λησμονιάς, καρδιά μου...

Σ.