Πόνος γλυκύς

Τρομάζει ο πόνος, φοβίζει βαθιά τον άνθρωπο, γιατί εξίσου βαθιά τον συνταράζει, τον συγκλονίζει... Ο πόνος είναι κραταιός, έχει δύναμη μεγάλη, μα όχι σκοτεινή, είναι άγγελος που έρχεται να σε ανυψώσει, να σε καθαρίσει απο τις λάσπες που σε βαραίνουν, που κρύβουν το φως των ματιών σου.Έχεις προσέξει πώς λάμπουν τα μάτια σαν κλαίνε; Την έχεις δει αυτή τη λάμψη; Η ψυχή ανεβαίνει στα μάτια και λαμποκοπάει, φωτίζει ολάκερη την πλάση! Μην τον φοβάσαι τον πόνο, μην κρατάς τα δάκρυα. Είναι φίλος πιστός ο πόνος, είναι λύτρωση τα δάκρυα.

Θέλω να σου πω, να σου δώσω να καταλάβεις, οτι δεν πειράζει να πονάς. Κι ότι ο πόνος δεν σε εμποδίζει να συνεχίσεις να ζεις. Ίσως μάλιστα τότε να ζεις τις πιο έντονες και ''ζωντανές'' σου στιγμές, όταν ο πόνος ανοίγει ρωγμές στην καρδιά σου, την κάνει να ανοίξει διάπλατα, σαν τριαντάφυλλο γινωμένο απ'του καυτού ήλιου τα χάδια, και ανοίγουν παράθυρα, να βλέπεις στον πυρήνα σου τα πάντα να πάλλονται, να αναπνέουν, να αγωνίζονται. Τότε γίνεσαι θεατής της ζωντανής ψυχής που φτεροκοπά μέσα σου προσπαθώντας να σε κάνει να την ακούσεις. Γι'αυτό κι εκείνη στριφογυρνά, ανακατεύει τα πάντα μέσα σου, σε χτυπά, σε σπρώχνει, φωνάζει, μήπως την ακούσεις, μήπως ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ την ακούσεις! Γι'αυτό να τον καλοδέχεσαι τον πόνο, να του ανοίγεις την πόρτα θαρρετά και να του λες κατάματα ''καλώς ήρθες, είμαι έτοιμος για τα μαθήματά σου''. Θέλει κεφάλι ψηλά ο πόνος, θέλει μάτια περήφανα, καθάριο βλέμμα.

Εάν αφήσεις τον φίλο-πόνο να σου προσφέρει το μάθημά του, θα είσαι τόσο ευγνώμων για τα δώρα του...! Σαν περάσει η φουρτούνα θα δεις την ζωή με μάτι αλλιώτικο, θα αναγεννηθείς, τα δάκρυά σου θα γίνουνε ποτάμια να μπεις μέσα να καθαρίσεις την ψυχή σου απ'ο,τι την βρομίζει. Μην φοβάσαι, καλέ μου, μέσα απο την καρδιά μου πηγάζει η βεβαιότητα αυτής της αλήθειας, αλλιώς δεν θα σε άφηνα ποτέ στα χέρια του πόνου. Θα σε προστάτευα απο αυτόν με όλες μου τις δυνάμεις. Μα ξέρω πως το μεγαλύτερο δώρο που μπορώ να σου κάνω είναι να σε εμπιστευτώ στα χέρια του πόνου, να σε φροντίσει εκείνος με τα αιχμηρά του χάδια, να λειάνει τις γωνίες σου, να απαλύνει την τραχειά σου όψη, να σε κάνει γλυκύ. Πόσο γλυκός είναι ο πόνος και πόσο γλυκύς αναδύεται ο άνθρωπος σαν βγει απο το καμίνι του πόνου, πόσος γλυκύς...! Την πιο σκληρή και άγρια όψη μπορεί να απαλύνει ο πόνος, την πιο βαριά καρδιά μπορεί να αλαφρύνει.

Πόνος γλυκύς, πόνος λυτρωτικός... Μην φοβάσαι, καλέ μου, στα χέρια του σε εμπιστεύομαι και πιστεύω σε σένα, σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη οτι θα τα καταφέρεις, μην φοβάσαι...!

Σ.